FRIENDS, allow me to speak in the vernacular. Yung mga pangyayari ngayong araw na ito ay masyadong mahirap ikwento ng English. At besides, tinatamad ako.

NOTE: Not for the faint-hearted. At kung tinatamad ka basahin lahat, okay lang. Importante yung mga dialogues :P

So ayun nga. Today was the much awaited.. OBLATION RUN. Una sa lahat, ano nga ba ang Oblation Run? Well, hindi ko i-eexplain sa inyo. Kaya nga may Wikipedia. I-research niyo dun.

O ayan, alam mo na?

Kung gayon, alam mo din kung bakit sabik na sabik ako dito.

Last week pa lang may game plan na yung buong CrEnggBB+. Lalo na kaming dalawa ni Drea (my partner-in-crime). Dahil we got a pretty good "view" nung first OR nung July, we decided na gawin ulit yun: Dumikit sa press. Sure fire way. Wala talagang palpak. After ng Nat Sci 2 test ko sa Geol (na nasagutan ko naman agad -- at hindi naman dahil sa excited ako ha! HAHA) punta ko agad sa AS steps kung saan nakaupo na ang ibang CrEngg peeps. So syempre, while waiting, cam-whoring.

(A little trivia about me: pag nagdadala ako ng camera, super tinatamad ako mag-picture. Ang lame ko. Gaya nung party ni Nica nung Saturday. May dala nga ako, pero halos hindi ko naman nilabas. Sinisipag lang ako kapag idle, or walang ibang ginagawa. In this case, wala talaga kaming ginagawa, so fortunately nagamit ko naman yung camera ko. Haha. AAAAND. Medyo "bago" siya. Inarbor ko kasi yung old digicam namin na hindi na ginagamit, so akin na siya. So parang bago siya for me. Labo. ANYWAY..)

Unti-unti na dumami yung mga tao. Feel na feel talaga yung excitement sa crowd eh! Yung talagang.. may collective effervescence sa kasabikan. (O HA, SOCIO10 YUN! :P) Nagsimula na din dumating yung press. Aba, syempre, medyo pumorma na ko. Malay mo naman makunan ako sa TV dba. So yun. A few minutes later, may nagsisigawan na from inside of AS. Signal na yun, na magsstart na. Nagsimula na rin mag-drums yung UP Pep. So sige, tayuan na. Nagkahiwalay na ang CrEngg. Syempre ang kasama ko si Drea. Napunta kami sa may MEDYO harapan. Di kami napatabi sa press, nasa may kabilang side sila. Pero sige okay lang, close enough.

FAST FORWARD. Di ko na ikkwento yung mga pang-gigitgit na ginawa namin ni Drea para mapunta dun at yung paghihintay ng ilang minutes na nakataas lang yung kamay (ready-to-video mode) kasi I'm sure ayaw niyo na basahin yun.

"Aaaaah!"

Phase 1.

AYAN NAAAA. Sigawan na talaga. At doon, nakita ko muli -- YUUUN EHHH. Haha. All shapes and sizes! Wooooh! At oo, compared sa unang Oblation Run ngayong taon na may mga oldies (or "alumni" -- para mas less harsh), mga binata yung ngayon. So yeyy? Anyway, talagang concentrated ako sa pag-vvideo. Nag-promise kasi ako sa ilang mga kasamahan sa bahay na kukunan ko for them. So yun. Medyo hindi ko pa natingnan yung actual "things" kasi nga nakafocus ako sa pag-vivideo. (Kaya magpasalamat kayo, lahat kayong mag-bebenefit sa video ha!). Shit, let me just say na sobrang hirap mag-video pag tinatangay ka ng sandamakmak na tao!JUSKO. Na-stampede talaga kami ni Drea. Higpit ng hawak ko sa kanya ba. Talagang all or nothing. So yeaaaah! Naamoy ko na kili-kili ng katabi ko, pero carry lang! All for the sake of.. them. It. Yun. Sadly, wala pa kong nakukuhang rose.

Phase 2.

After ng first na takbo, hindi ko pa hinayaang maka-recover ako. May Plan B agad kami ni Drea. Sumunod kami sa mga photographers. Pumasok sila sa loob ng AS.. at doon, may parang maze ng mga tao na pasikot-sikot naming sinundan. Never give up talaga kami ni Drea eh. If there's a will, there's a freakin' way! So ayun. We ended up at the APO "headquarters" dun sa may daanan papuntang CASAA. Nakita ko pa prof ko sa Kas1! Haha. Pagod na pagod na kami pero okay lang. We didn't have to wait long kasi once again, they were there! Woohooo! Medyo hindi na ko concentrated sa video, pero nagrerecord pa rin ako. Nung 2nd time, medyo mas nakita ko na ng mabuti yung mga bats and balls, pero ang bilis eh! Saka ang sikip dun. Pero okay lang! Whooo! Wala pa rin kaming rose ni Drea, though. Dahil sa aming plan na dumikit sa photogs, hindi pa rin kami umalis. Nagtanong ulit kami, and turns out: BABALIK PA ULIT DUN! Wooooh! So syempre, we stayed put. Medyo inayos lang yung porma para sa third time. Sooon.. may nagsisigawan na ulit. Ayan naaa!

Phase 3.

Eto na yung last. Tumakbo na ulit sila papunta sa headquarters nila. This time, nasa front row na talaga kami ni Drey. Ang hirap videohan kasi sobrang close up, so it's either kuhanan ko yung face or yung.. yun. Pero as I said, medyo second priority na lang yung video eh. Priority na namin ngayon is yung rose. Sigaw kami ng sigaw ni Drea, "Wooh! Kuya! Rose! Rose!" Then, the inevitable happened.

KARLA: Aaaah! Kuya! Rose! Rose!
RUNNER: *inabutan ako ng rose* Ano pangalan mo?
KARLA: O_O Karla po.
RUNNER: Hi, I'm [his name]. *sabay tanggal ng mask*

KARLA AND DREA: @_@ @_@ @_@ O_O O_O O_O

Sorry, pero ang initial reaction ko talaga eh ang matuwa. Haha! Imagine, nabigyan ako ng rose ng isang runner -- which is THE goal of most of the watchers. After a few seconds lang nag-settle sakin yung fact na, SHIT NAGTANGGAL SIYA NG MASK. I SAW HIS FACE.. AND HIS! YUN! Oh my freakin gosh! Pero, hindi ko naman ma-process yung thoughts ko nung mga oras na yun noh. Basta, sigaw lang ako ng sigaw. Kami ni Drea. Shouting for many reasons. Totoong, words are not enough :P

[Because may konting respeto pa naman ako sa pagkatao ni not-so-Mystery Runner, hindi ko na lang irereveal yung pangalan niya. Haha]

(Secret info: Na-interview din ako ng isang small-time network at hindi ko sasabihin kung ano dahil sa kahihiyang maidudulot ko sa pamilya ko. Dahil tae, ang excited ng boses ko! Parang kinikilig na ewan. Taena. Haha.)

So yun. Lumabas na ulit kami sa AS steps. I shared the "news" to my CrEnggBB+ friends. Ewan ko kung masaya sila para saken, or sadyang na-ggross-an na sken. Pero okay lang. IT WAS ALL PART OF MY UP EXPERIENCE. Sobrang.. adventure talaga eh! Grabe. Grabe. Grabe. After, I was hyperventilating. Ewan ko kung dahil sa init, sa dami ng tao, o sa.. raging hormones? HAHAHA :))

SPECIAL MENTION: Andrea Reyes! Couldn't have done it without you. Labyoww! Next year ulit ha! :P


It has been so many hours later, marami ng nangyari between twelve noon and now. Lunch at Beachhouse (with Nikki and Tophe!), tambay at Sunken Garden (:"""> -- at nanalo ako ng Pusoy Dos!), and watched Maskipaps at Engg (O_O).. pero syempre, the Oblation Run was still the highlight of my day. Woooh. Finally, I can say: Mission Accomplished! (Uploaded na rin ang videos sa Multiply :P O ha)



Kung ang tingin niyo na sa kin (or sa amin) ay pervert.. ang masasabi ko lang ay: let the sinless cast the first stone! Whapaaaaak! :)

FRIENDS, allow me to speak in the vernacular. Yung mga pangyayari ngayong araw na ito ay masyadong mahirap ikwento ng English. At besides, tinatamad ako.

NOTE: Not for the faint-hearted. At kung tinatamad ka basahin lahat, okay lang. Importante yung mga dialogues :P

So ayun nga. Today was the much awaited.. OBLATION RUN. Una sa lahat, ano nga ba ang Oblation Run? Well, hindi ko i-eexplain sa inyo. Kaya nga may Wikipedia. I-research niyo dun.

O ayan, alam mo na?

Kung gayon, alam mo din kung bakit sabik na sabik ako dito.

Last week pa lang may game plan na yung buong CrEnggBB+. Lalo na kaming dalawa ni Drea (my partner-in-crime). Dahil we got a pretty good "view" nung first OR nung July, we decided na gawin ulit yun: Dumikit sa press. Sure fire way. Wala talagang palpak. After ng Nat Sci 2 test ko sa Geol (na nasagutan ko naman agad -- at hindi naman dahil sa excited ako ha! HAHA) punta ko agad sa AS steps kung saan nakaupo na ang ibang CrEngg peeps. So syempre, while waiting, cam-whoring.

(A little trivia about me: pag nagdadala ako ng camera, super tinatamad ako mag-picture. Ang lame ko. Gaya nung party ni Nica nung Saturday. May dala nga ako, pero halos hindi ko naman nilabas. Sinisipag lang ako kapag idle, or walang ibang ginagawa. In this case, wala talaga kaming ginagawa, so fortunately nagamit ko naman yung camera ko. Haha. AAAAND. Medyo "bago" siya. Inarbor ko kasi yung old digicam namin na hindi na ginagamit, so akin na siya. So parang bago siya for me. Labo. ANYWAY..)

Unti-unti na dumami yung mga tao. Feel na feel talaga yung excitement sa crowd eh! Yung talagang.. may collective effervescence sa kasabikan. (O HA, SOCIO10 YUN! :P) Nagsimula na din dumating yung press. Aba, syempre, medyo pumorma na ko. Malay mo naman makunan ako sa TV dba. So yun. A few minutes later, may nagsisigawan na from inside of AS. Signal na yun, na magsstart na. Nagsimula na rin mag-drums yung UP Pep. So sige, tayuan na. Nagkahiwalay na ang CrEngg. Syempre ang kasama ko si Drea. Napunta kami sa may MEDYO harapan. Di kami napatabi sa press, nasa may kabilang side sila. Pero sige okay lang, close enough.

FAST FORWARD. Di ko na ikkwento yung mga pang-gigitgit na ginawa namin ni Drea para mapunta dun at yung paghihintay ng ilang minutes na nakataas lang yung kamay (ready-to-video mode) kasi I'm sure ayaw niyo na basahin yun.

"Aaaaah!"

Phase 1.

AYAN NAAAA. Sigawan na talaga. At doon, nakita ko muli -- YUUUN EHHH. Haha. All shapes and sizes! Wooooh! At oo, compared sa unang Oblation Run ngayong taon na may mga oldies (or "alumni" -- para mas less harsh), mga binata yung ngayon. So yeyy? Anyway, talagang concentrated ako sa pag-vvideo. Nag-promise kasi ako sa ilang mga kasamahan sa bahay na kukunan ko for them. So yun. Medyo hindi ko pa natingnan yung actual "things" kasi nga nakafocus ako sa pag-vivideo. (Kaya magpasalamat kayo, lahat kayong mag-bebenefit sa video ha!). Shit, let me just say na sobrang hirap mag-video pag tinatangay ka ng sandamakmak na tao!JUSKO. Na-stampede talaga kami ni Drea. Higpit ng hawak ko sa kanya ba. Talagang all or nothing. So yeaaaah! Naamoy ko na kili-kili ng katabi ko, pero carry lang! All for the sake of.. them. It. Yun. Sadly, wala pa kong nakukuhang rose.

Phase 2.

After ng first na takbo, hindi ko pa hinayaang maka-recover ako. May Plan B agad kami ni Drea. Sumunod kami sa mga photographers. Pumasok sila sa loob ng AS.. at doon, may parang maze ng mga tao na pasikot-sikot naming sinundan. Never give up talaga kami ni Drea eh. If there's a will, there's a freakin' way! So ayun. We ended up at the APO "headquarters" dun sa may daanan papuntang CASAA. Nakita ko pa prof ko sa Kas1! Haha. Pagod na pagod na kami pero okay lang. We didn't have to wait long kasi once again, they were there! Woohooo! Medyo hindi na ko concentrated sa video, pero nagrerecord pa rin ako. Nung 2nd time, medyo mas nakita ko na ng mabuti yung mga bats and balls, pero ang bilis eh! Saka ang sikip dun. Pero okay lang! Whooo! Wala pa rin kaming rose ni Drea, though. Dahil sa aming plan na dumikit sa photogs, hindi pa rin kami umalis. Nagtanong ulit kami, and turns out: BABALIK PA ULIT DUN! Wooooh! So syempre, we stayed put. Medyo inayos lang yung porma para sa third time. Sooon.. may nagsisigawan na ulit. Ayan naaa!

Phase 3.

Eto na yung last. Tumakbo na ulit sila papunta sa headquarters nila. This time, nasa front row na talaga kami ni Drey. Ang hirap videohan kasi sobrang close up, so it's either kuhanan ko yung face or yung.. yun. Pero as I said, medyo second priority na lang yung video eh. Priority na namin ngayon is yung rose. Sigaw kami ng sigaw ni Drea, "Wooh! Kuya! Rose! Rose!" Then, the inevitable happened.

KARLA: Aaaah! Kuya! Rose! Rose!
RUNNER: *inabutan ako ng rose* Ano pangalan mo?
KARLA: O_O Karla po.
RUNNER: Hi, I'm [his name]. *sabay tanggal ng mask*

KARLA AND DREA: @_@ @_@ @_@ O_O O_O O_O

Sorry, pero ang initial reaction ko talaga eh ang matuwa. Haha! Imagine, nabigyan ako ng rose ng isang runner -- which is THE goal of most of the watchers. After a few seconds lang nag-settle sakin yung fact na, SHIT NAGTANGGAL SIYA NG MASK. I SAW HIS FACE.. AND HIS! YUN! Oh my freakin gosh! Pero, hindi ko naman ma-process yung thoughts ko nung mga oras na yun noh. Basta, sigaw lang ako ng sigaw. Kami ni Drea. Shouting for many reasons. Totoong, words are not enough :P

[Because may konting respeto pa naman ako sa pagkatao ni not-so-Mystery Runner, hindi ko na lang irereveal yung pangalan niya. Haha]

(Secret info: Na-interview din ako ng isang small-time network at hindi ko sasabihin kung ano dahil sa kahihiyang maidudulot ko sa pamilya ko. Dahil tae, ang excited ng boses ko! Parang kinikilig na ewan. Taena. Haha.)

So yun. Lumabas na ulit kami sa AS steps. I shared the "news" to my CrEnggBB+ friends. Ewan ko kung masaya sila para saken, or sadyang na-ggross-an na sken. Pero okay lang. IT WAS ALL PART OF MY UP EXPERIENCE. Sobrang.. adventure talaga eh! Grabe. Grabe. Grabe. After, I was hyperventilating. Ewan ko kung dahil sa init, sa dami ng tao, o sa.. raging hormones? HAHAHA :))

SPECIAL MENTION: Andrea Reyes! Couldn't have done it without you. Labyoww! Next year ulit ha! :P


It has been so many hours later, marami ng nangyari between twelve noon and now. Lunch at Beachhouse (with Nikki and Tophe!), tambay at Sunken Garden (:"""> -- at nanalo ako ng Pusoy Dos!), and watched Maskipaps at Engg (O_O).. pero syempre, the Oblation Run was still the highlight of my day. Woooh. Finally, I can say: Mission Accomplished! (Uploaded na rin ang videos sa Multiply :P O ha)



Kung ang tingin niyo na sa kin (or sa amin) ay pervert.. ang masasabi ko lang ay: let the sinless cast the first stone! Whapaaaaak! :)